یک رابط عصب محیطی اجازه کنترل دست مصنوعی از ناحیه فوقانی قطع شده را می دهد
اخیرا دستگاه های پروتزی عصبی که قادر به احساس بازخورد لمسی هستند تولید شده اند. مشخص شده است که الکترودهای محرک اعصاب محیطی زمانی که برای پروتز اندام های حرکتی فوقانی استفاده می شوند به بیماران حس لمس و فشار می دهند. علاوه براین، عصب دهی عضلانی هدفمند می تواند کنترل پروتز را مقدور کند، هر چند تعداد حرکات مستقل هنوز با محدودیت مواجه است.
به گزارش بنیان به نقل از medicalpxress، در پژوهشی جدید در دانشگاه میشیگان، وو و همکارانش نشان داده اند که یک رابط عصب محیطی بازسازی کننده(RPNIs) ایمپلنت شده در ناحیه فوقانی و قطع شده اندام حرکتی، برای حداقل یک سال و بدون این که نیاز به تنظیم داشته باشد اجازه کنترل حرکات انگشتان با استفاده از پروتزهای دست را می دهد. این نتایج نشان می دهد که RPNIs می تواند یک کنترل دائمی و بهتر روی پروتز اندام حرکتی فوقانی ایجاد کند.
اعصاب محیطی، منبع امیدوار کننده ای از سیگنال های کنترل حرکتی را برای دستگاه پروتز عصبی ارائه می دهند. متاسفانه، استفاده بالینی از رابط های فعلی اعصاب محیطی بوسیله ناپایدار هستند و نیاز به تقویت دارند. در این پژوهش جدید، وو و همکارانش نشان داده اند که RPNI می تواند به عنوان یک تقویت کننده زیستی با ثبات برای عملکرد حرکتی پروتزهای متصل به ناحیه قطع شده اندام حرکتی فوقانی عمل کنند. استفاده از این ابزار اجازه کنترل مناسب حرکات انگشتان را می دهند و فرد نیازی به استفاده از هیچ فعالیت بازتوانی ندارد.
پایان مطلب/
©2013 Royan Corporation. All Rights Reserved